De vorm van het circuit Zandvoort is bepaald op basis van de beleving, de vaardigheid en spanning. Maar ook de beschikbare ruimte, de praktische inrichting en de logistiek. In wezen heeft dit geleid tot een abstracte vorm. De beleving van het racen, de emotionele kant, de inspanning en kunde, het gevoel van strijd en gevecht, snelheid en de liefde voor het racen is even zo abstract. Het werk is een transformatie van een 2 dimensionale wegdek, naar een driedimensionaal beeld. Het is relatief direct en tegelijkertijd een oneindig scala aan mogelijkheden. Een groot gedeelte van de beeldende vorming komt neer op intuïtie, wellicht net als op zekere momenten in het racen.
